Tierlantijn

Ken je dat? Het moment dat je in tranen wilt uitbarsten maar het niet gebeurt? Dat je oogleden zo zwaar zijn dat ze willen rusten, maar dat de chaos in je hoofd het niet toelaat? Dat het net iets te zwaar wordt maar je toch nog de laatste rotsblokken op wilt tillen? 

Het opgehoopte verdriet, de ultieme teleurstelling of gewoonweg het emo-tionele breekpunt. Het kan elke vorm aannemen. Slechte schoolprestaties, relatieproblemen, het overlijden van een naaste.. De lijst houdt niet op. Een wijsheid die ik heb opgedaan is het doorkrijgen van hoe de grens wordt over-schreden die je op dat zojuist genoemde breekpunt brengt. Zo is, uiteindelijk, veel te linken aan een teleurstelling. Had je die ene situatie niet zo verwacht? Had je gehoopt dat het anders zou lopen? Het is, in feite, precies zoals het heeft moeten zijn. Met verwachtingen en hoop legt de mens een dwaalspoor bij zich neer. Het mooiste scenario, de lelijkste scène. Het klinkt vaag, maar precies dat.

"Had het anders gedaan, je ziet mijn stand - punten zat

Beelden werden helder toen ik ongelukkig was

Heimwee naar die tijd, hoe gek het ook mag klinken

Vaarde op een vlot maar toch kon ik niet zinken"

'De waarheid is hard', zeggen ze. Cynisch, maar soms wel waar. Je had gewoon gehoopt dat het niet zó zou gaan. Juist dan gaat het zo. Dat miserabele gevoel dat je als individu in een hoekje gedrukt lijkt te worden. Die instorting. Jezelf overgeven aan je emoties. Het emotionele breekpunt. Een steekhoudend argument om in je verhaal te mengen als er een confrontatie volgt. Zo heb ik eens gelezen: "Het gaat niet om de lieve woorden die hij/zij zegt, maar om de tranen die hij/zij voor je laat vallen." Klinkt allemaal heel beeldend, maar dat is je reinste onzin als je het mij vraagt. Alsof tranen symbool staan voor verdriet. Een ieder mag bepalen hoe vatbaar hij/zij ervoor is. Natuurlijk is het soms ook wel lekker hoor, alles eruit janken. Voor mij ben je geen zacht gekookt ei als je als man zijnde huilt. Dames idemdito. Uit jezelf hoe je wilt en doe hoe je je voelt. Er zijn al genoeg acteurs en actrices op deze enorme aardkluit. Probeer door de tierlantijn heen te kijken. Als je toch eens zou zien hoeveel er anders loopt dan je had gehoopt, pffft...

Tranen in m'n ogen.