De toeschouwer hemzelve

Het is een donkere, afgekoelde avond die dicht tegen de nacht ligt. Een onteerde zomer. Mid augustus. Het feit dat ik mezelf met voldoende kleding kan omhullen doet me deugd. 'k Heb het niet zo op een constant benauwde zomer; doe mij maar een stevige winter. Edit: ik negeer de scheve blikken. 

Niet wetend waar ik ga, zet ik de eerste voetstappen. Al snel wordt me duidelijk dat ik een welbekende route loop. Regendruppels dalen neer op mijn fitted cap. Kikkers, padden en (naakt)slakken liggen verspreid over de paden. Een licht zomerbriesje langs mijn nekharen. Daar ben ik dan; de toeschouwer hemzelve. En als ik even rondkijk vraag ik me af... Wat is hier gaande? Jongeren die besluiteloos paraderen, ouderen die ook maar wat aankloten. En gelúkkig dat ze zijn, niet te filmen gewoon. Dat is wat ik graag zie, maar hoe dan, waarom? Overdag is stress bij genoeg gelaatsuidrukkingen af te lezen, 's avonds lijkt het zichzelf weg te spoelen met een x-aantal glaasjes alcohol. Veel uren draaien om vervolgens te zuipen tot je kruipt. Onderhand een wekelijks ritueel voor velen. Slecht is het niet, in tegendeel, want er is sprake van saamhorigheid en een vreemde vorm van liefde. Mensen die in het dagelijkse leven in een grot lijken te wonen, staan nu nog geen meter van je af. Ze groeten je zelfs, wat je op dat moment even met hen verbindt. Een drankje maakt de mens losser, nietwaar? 

Nu de woorden 'saamhorigheid' en 'los' genoemd zijn, besluit ik om mezelf even af te zonderen. Precies op dat moment zie ik een flinke groep jongens op elkaar inslaan. Een groep die natuurlijk in tweeën te verdelen is, terwijl ze als eenheid in dezelfde discotheek stonden. Daar komen 'saamhorigheid' en 'los' weer terug. Er zijn genoeg scenario's te bedenken maar dat is niet aan mij. Ik vraag me slechts af... Waarom? Een half uur terug zat de spitse politie nog hier en daar te controleren. Nu waren ze nergens te bekennen. Waarom? Het aantal toeschouwers neemt toe. Waarom? Enkele hersenspinsels alhoewel die laatste wel te bevatten is. Een opmerkelijke avond terwijl ik slechts voor mijn rust er tussenuit ging. Het 'waarom' is iets dat weer bij me opkomt. Maar eerlijk; ik weet het niet...