Vleugels spreiden

Onder het draaien van fijne reggae tunes werp ik een blik op een willekeurige klok. Geen enkele klok in mijn kamer staat synchroon met de andere, dus ik probeer de meest aannemelijke tijd te onthouden: 04:01 uur. Mijn leefstijl is eerder al zijn ritmegevoel verloren, waardoor ik de zonsopgang bijna breed-lachend kan en wil begroeten. Red Bull en Dextro zie ik als hulpmiddelen om de nacht door te komen, dus die raak ik dan ook met geen vinger aan. Al zou het soms wel lekker zijn, eerlijk. Het lijkt alsof ik mij en mijn doorzettingsvermogen op de proef stel. Wel ben ik te spreken over een boterham met verse kaas. Daar kan je me 's nachts nog voor wakker maken. 

Het wordt langzaam maar zeker duidelijk; mijn tijdsbesef is niet wat het geweest is. Sterker nog, ik zal weer moeten leren 'hoe het zou moeten'. Wel handig als ik buiten mijn dierbare vakanties mezelf moet kunnen geven. Want zo moet ook ik weer aan de slag. Dan let ik nog niet eens zozeer op het productieve vlak, maar op de situatie zelf. Het zetten van een wekker om op tijd bij de gemaakte afspraken aanwezig te kunnen zijn. Het hanteren van bepaalde gedragscodes. Het vertegenwoordigen van iets waar je niet eens volledig achter staat. Het verantwoorden van gemaakte keuzes. Het toelichten van eigen overtuiging. Het moeten. Het constant -verdomme- moeten. Vanuit mijn luie stoel vind ik het maar geen prettig vooruitzicht. Maar goed, ik mag ook niet te zuur zijn.
Aan de slag! Zo, terug op mijn focus. Zodra ik uit mijn bed gerold ben, loop ik naar beneden om op eigen krachten te komen. Daaropvolgend ga ik richting school waarbij ik al rekening moet houden met de buitenwereld. Toch zijn we niet allemaal verloren zielen. Die indruk heb ik nog steeds vaak bij mensen, maar dat is nu niet relevant. Er zijn er ook nog genoeg die energie uit vriendelijkheid en liefde halen. Het groeten van een onbekende is zo'n voorbeeld. Of het opmerkelijke moment waarbij die onbekende je vóór is. Dat heeft een positieve werking op mijn gemoedstoestand. Uiteindelijk is vrijheid toch die hele streef voor me. Alle codes en wetten eromheen maken het soms wel lastig. Laat mij maar zien dat het niet zo is. Precies, dat valt niet te ontkennen. En zo kan de vogel zijn vleugels niet volledig spreiden...