"Pffft, heb echt een kutdag gehad. Werkelijk
alles zat me tegen en ik ben er helemaal klaar mee. Met vandaag. Wat een
kutdag." Dit, of iets wat er op lijkt, krijgt iedereen weleens te horen
van een ander. Waarom? -Omdat men zijn leed, woede en frustratie graag verpakt
in een zak stront van woorden. En die zak stront moet ook weer gestort worden. Op
iemand die zich daarvoor blootstelt. "Wil je alsjeblieft even mijn zak
stront over je heen laten komen", vroeg niemand. Jij, met je
dichtsbijzijnde aanwezigheid, menselijk gedrag en overige levensverschijnselen,
bent dan het perfecte aanspreekpunt. Je collega die een half uur later dan jij
begint, komt net aanlopen.
"Maar echt hoor, die achterlijke baas van me... Hoe bedenkt hij al die
kutklusjes toch?! En dan die spuuglelijke pantalon van 'm... En dat
afgrijslijke overhemd... Shiiit. Met die ruitjes. Shiiit. En dat zie-me-gaan
gezicht. Shiiit. Dat is dan toch gewoon helemaal..." -Hier probeer je de
vierde 'shiiit' mentaal te verbieden- "... SHIIIT!" Helaas, The
Force ain't with you. Ha! Star Wars, dat waren tijden. Toen Qui-gon het loodje
legde, pffft. De intensiteit van dat moment... Ja, dat was het helemaal.
"Hey, luister je wel?!" Geschrokken is je antwoord: "Huh, ja
sorry." In je achterhoofd bedenk je smerige martelpraktijken maar het
geklaag gaat verder.
"Dan nog te zwijgen over het waardeloze beleid op de zaak. Een klant van een collega stootte mijn cappuccino om en Victor riep dat ík die plakzooi maar moest opruimen. Da's toch godverdomme niet te filmen?!" "Zweeg je inderdaad maar", zegt een innerlijke stem. Gelukkig komt de ja-wat-vervelend-voor-je nog wel geloofdwaardig over. "Ja toch! Ik was dus net zo verbaasd als jij." "Maar ik ben helemaal niet..." "-WAT EEN KUTVENT! Laat-ie me ook nog overwerken omdat Anja met zwangerschapsverlof thuis zit sinds gisteren. Dat ze dat kind er eens wat sneller uit perst... Hoe moet ik al dit werk vóór de 22e nog afkrijgen? Kan niet!" "Ach ja, morgen weer een dag, toch? Kop op hey, dat lukt je wel." "Dat zei ik dus ook! Dat zei ik ook toen ik mijn jas pakte om weg te gaan. GAAT HET NA ZO'N KWARTIERTJE INEENS STORTREGENEN! EN IK WAS NOG NIET EENS IN DE BUURT VAN MIJN TREIN! HAAR ZEIKNAT, TAS NET ZO DOORWEEKT ALS MIJN TAMPON EN HUMEUR NAAR DE TERING! GODVERDOMME!" "Maar denk je dan niet dat áls je morgen..." "NEE! NIETS KAN ME NU NOG HELPEN, NIETS!" "Hmm, in dat gev..." "TOT MORGEN!"
"Dan nog te zwijgen over het waardeloze beleid op de zaak. Een klant van een collega stootte mijn cappuccino om en Victor riep dat ík die plakzooi maar moest opruimen. Da's toch godverdomme niet te filmen?!" "Zweeg je inderdaad maar", zegt een innerlijke stem. Gelukkig komt de ja-wat-vervelend-voor-je nog wel geloofdwaardig over. "Ja toch! Ik was dus net zo verbaasd als jij." "Maar ik ben helemaal niet..." "-WAT EEN KUTVENT! Laat-ie me ook nog overwerken omdat Anja met zwangerschapsverlof thuis zit sinds gisteren. Dat ze dat kind er eens wat sneller uit perst... Hoe moet ik al dit werk vóór de 22e nog afkrijgen? Kan niet!" "Ach ja, morgen weer een dag, toch? Kop op hey, dat lukt je wel." "Dat zei ik dus ook! Dat zei ik ook toen ik mijn jas pakte om weg te gaan. GAAT HET NA ZO'N KWARTIERTJE INEENS STORTREGENEN! EN IK WAS NOG NIET EENS IN DE BUURT VAN MIJN TREIN! HAAR ZEIKNAT, TAS NET ZO DOORWEEKT ALS MIJN TAMPON EN HUMEUR NAAR DE TERING! GODVERDOMME!" "Maar denk je dan niet dat áls je morgen..." "NEE! NIETS KAN ME NU NOG HELPEN, NIETS!" "Hmm, in dat gev..." "TOT MORGEN!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten